In memoriam Huub Seelie
26-2-2019
Onze oud-voorzitter en lid van verdienste Huub Seelie is op 21 februari, op 74-jarige leeftijd overleden. Huub was een HCP-er van het eerste uur; voorzitter in de beginperiode van de vereniging en later, toen het minder ging in de late jaren negentig trok hij ad-interim het voorzitterschap opnieuw naar zich toe omdat hij, samen overigens met zijn vrouw Babs, HCP heel diep in hun hart had zitten. Een groot deel van het sociale leven van de familie Seelie voltrok zich decennialang bij HCP; op de feesten waren zij altijd present, ze waren actief op de vermaarde IVT toernooien (Internationale Veteranen Toernooi) en Huub zette eigenhandig de trimdames op waarbij hij een hoop "hockeymoeders” wist te verleiden om zelf ook een balletje te gaan slaan. Op deze wijze wist hij binnen deze dames kring een groot aantal moeders te binden als vrijwilligers aan de vereniging. Van de oprichters van HCP was Huub eigenlijk de enige die gedurende het gehele bestaan van HCP altijd zeer actief verbonden bleef met de vereniging. Vanuit mijn perspectief durf ik gerust te stellen dat Huub als de Godfather van HCP mag worden beschouwd!
Huub, die in het dagelijks leven logopedist was (met praktijk aan huis in het Peperbos in Prinsenbeek), was een echte Bourgondiër, een levensgenieter, maar ook een man met een heel uitgesproken mening. Toen ik na zijn interim-periode voorzitter werd en hem vroeg om als ambassadeur aan te blijven in het bestuur weigerde hij dit categorisch; het plan dat we geschreven hadden voor de vereniging vond hij te zakelijk en hij was wellicht bang dat de verenigingssfeer hier onder zou gaan lijden; hij heeft mij hier nooit tekst en uitleg over gegeven. Huub was kritisch maar toen we in een paar jaar groeiden van 250 naar 750 leden en 3 nieuwe kunstgrasvelden wisten te realiseren was hij ook wel weer complimenteus en vertrouwde hij mij toe dat de nieuwe (wat meer zakelijke) wind de vereniging toch wel goed had gedaan...
Op relatief jonge leeftijd (hij was begin 50) werd Huub plotseling doof; een dramatische ontwikkeling voor iemand die als logopedist-ondernemer juist met spraak en klank voor zijn broodwinning moest zorgen. Hij werd genoodzaakt op 55-jarige leeftijd zijn praktijk te sluiten, maar besloot wel op basis van nieuwe technologie door middel van een Cochleair implantaat, weer enigszins z’n gehoor te proberen terug te krijgen. Ofschoon deze techniek het gehoor slechts beperkt weer beschikbaar maakt, profiteerde Huub hier wel van; met een soort van antenne op zijn schedel was er weer verbale communicatie mogelijk met Huub, en dat was erg prettig want Huub was een prater die graag zijn visie gaf en met mensen communiceerde. Ondanks de beperking van de handicap bleef Huub wedstrijden arbitreren waarbij hij wist te melden dat zijn doofheid zo af en toe ook wel handig was; zo hoorde hij het commentaar van protesterende spelers niet en zo kon hij moeiteloos alle kritiek binnen de lijnen van zijn rug af laten glijden. In die periode verhuisde Huub en Babs naar Middelharnis, vlak bij de jachthaven, waar hij een plek had voor zijn zeilboot; Huub en Babs waren naast verwoede hockeyers ook fanatieke zeilers.
De verenigingsman Huub Seelie was als een ware herder voor de vereniging. Hij schreef, als dit voorkwam, de "in Memorium” berichten bij het overlijden van (oud-HCP’ers); hij had hen allen persoonlijk gekend en beschouwde het als zijn taak om de verenigingsleden deelgenoot te maken over het verlies en de betekenis van de ons ontvallen (oud)HCP-er. Hij deed dit op prachtige en indringende wijze. Huub was een ware taalkunstenaar en kon ons middels zijn troostende woorden, de verhalen over hun bestaan, hun drive en bijdrage aan de vereniging en hun betrokkenheid in het leven indringend en filosofisch te portretteren.
Nu is Huub er zelf niet meer. Ik was met een aantal ex HCP-veteranen bij elkaar toen ik het bericht van zijn overlijden kreeg. We concludeerde met elkaar dat een man die voor een belangrijk deel het DNA van onze vereniging heeft bepaald ons ontvallen is; Huub heeft onnoemelijk veel betekend voor onze vereniging, hij was een icoon en we moeten hem als zodanig eren.
Rust zacht Huub, ultieme HCP-er!
Derk de Haas, oud-voorzitter HCP
