In memoriam Wout de Natris Sr. oudste lid HCP
25-3-2015
Het was in de zomer van 1973 dat we elkaar ontmoetten. Het zal misschien iets eerder zijn geweest, maar het tijdstip is bijkomstig. Wel de gemoedstoestand van dat ogenblik was van belang, want toen we elkaar ontmoetten op de tennisbaan was de zon in vele opzichten aanwezig. Als Wout thuis was van de vaart – zoveel maanden weg en zoveel maanden thuis, zoals dat ging – kon je hem vaak vinden op de baan en speelden we een genoeglijke partij. De jongens en Marian waren er vaak ook en niet te vergeten Maureen, de echtgenote van Wout. Het zou trouwens niet lang meer duren of we zagen elkaar ook op de Strijpenseweg waar toen de Hockeyclub was gevestigd op een nieuw tamelijk geaccidenteerd terrein naast de boerderij waar de kinderen zich in de sloot konden vermaken tot groot verdriet van sommige ouders.
We speelden in een team met Frans Bakx, Frans van de Water, Toontje van de Ven, Peter Dessens en Jan Schoenmakers en vonden vooral het genoeglijke samenzijn waardevol. Het biertje en niet te vergeten het borreltje na de wedstrijd gaven kleur aan de derde helft.
In de loop van de jaren zijn we ook internationaal gegaan. En in de periode, dat we dachten aan een kunstgrasveld moest er geld worden ingezameld om de ophanden zijnde veranderingen te bekostigen. We waren toen al op het Bosdal waar Wout met Karel, Aat en anderen na de wedstrijd te vinden waren aan het korte stukje van de toog in ons eerste echte eigen clubhuis. Maureen maakte zich destijds verdienstelijk voor het verkopen van ons singeltje dat ging over de Club van geel en blauw en ook Wout was bij dat toernooi in Brussel aanwezig. Gebrek aan woorden hadden we meestal niet en de gesprekken duurden vaak langer dan we achteraf hadden gedacht. Het geheugen laat ons wat dat betreft gelukkig niet in de steek.
De laatste jaren, toen Wout met pensioen was, was het leven anders dan hij had gedacht. De kinderen woonden zelfstandig en het geluk en het genot van de kleinkinderen kon hij met Maureen niet meer delen. Ook zijn gezondheid was ineens tanend. We hebben elkaar niet vaak meer gezien, maar vergeten konden we elkaar evenmin. Intussen is ook Wout historie geworden. Vorige week overleed hij op 82-jarige leeftijd nadat hij kort van de zon had genoten waar hij zo naar verlangde, buiten op het terras van het Hospice. We nemen hem met genoegen mee in de herinneringen van de tijd.
Namens het bestuur van HCP,
Huub Selie
